JANJI
Sabtu, Februari 07, 2009
Orang sendiri tak faham kenapa orang lain suka bercerita pasal orang. Apa yang orang buat, mesti ada yang sok sek sok sek, bergosip kat belakang. Hal yang orang rasa kecik pasal kes surat tu pun macam besar sangat bila kena pada orang padahal benda tu benda biasa yang selalu jadi kat siapa-siapa.
Entah siapa la yang rajin sangat jadi pemerhati gerak-geri orang, tahu-tahu cerita tu sampai pada awak. Petang selepas beberapa hari daripada insiden tu, Lina cakap awak nak jumpa orang, ada hal katanya. Lina cakap dia tengok muka awak muram, sugul sampai dia pun rasa sayu. Kalau boyfriend dia memang dia dah pujuk baik-baik sebab sedih sangat tengok air muka sugul awak. Dalam hati orang berdebar-debar, tertanya-tanya kenapa. Tak terlintas langsung waktu tu ia ada kaitan dengan kes surat Lan.
Malam harinya, orang keluar rumah. Orang memang selalu keluar merayau jalan sorang kat kampung. Tak buat apa-apa. Berjalan kepala kosong layan jiwa. Tapi malam tu orang keluar untuk cari awak. Memang tak susah nak jumpa. Rumah dekat berlegar-legar di kawasan yang sama adalah satu faktor tapi lagi satu memang dari awal kita macam ada telephaty. Orang nak jelaskan pun susah. Kita macam ada gerak hati, boleh tahu-tahu sendiri tanpa perlu janji dan rancang. Dan akhirnya, kita berdiri kat depan masing-masing.
Tiapkali nampak awak, dengan sendirinya orang akan rasa teruja semacam. Serius. Macam teruja tengok artis yang kita minat. Wajah awak, rambut awak, gaya awak. Mungkin kalau kita letak air batu atas kuali panas, macam tu la tindak balas yang berlaku dalam jiwa orang terhadap awak. Bila berada dekat awak, labuhkan duduk kat sisi awak. Uh, melampaui segala kata-kata!
Walaupun orang rasa teruja dan gembira jumpa dengan awak, tapi macam yang Lina cakap, muka awak muram. Orang tengok awak sugul, tak ceria macam biasa. Jelas sangat ada benda yang mengganggu fikiran dan melukakan hati awak. Bila orang tanya kenapa, awak cakap awak dah tahu. Masa tu baru orang sedar rupanya pasal kes surat Lan. Awak cakap awak kecewa dan rasa sedih sangat. Orang rasa bersalah. Memang selama ni awak baik sangat pada orang. Awak selalu layan orang, manjakan orang, buat orang rasa istimewa sangat. Kenapa orang nak lukakan hati awak?
Lagi sekali, tanpa disedari orang buat lagi. Dengan spontan orang susun ayat bagi alasan demi jernihkan keadaan. Sejak bila orang jadi licik pandai bela diri walaupun dah terang orang buat salah? Depan awak yang tengah sugul, orang cepat-cepat mintak maaf. Orang cakap orang tak sengaja, tak berniat nak main-mainkan perasaan atau nak menipu. Dalam memujuk main kata-kata, antara sedar tak sedar macam tu je orang sebut pada awak orang akan tinggalkan Lan dan akan setia pada awak seorang. Apa dah jadi dengan orang entah. Dengan Lan cakap macam tu, dengan awak cakap macam ni. Orang mintak peluang dan janji takkan teruskan lagi. Orang akan putus dengan Lan.
Akhirnya, awak dah OK balik lepas orang pujuk dan janji macam tu. Awak cepat marah, cepat pulak sejuk. Rasa lega bila tengok awak dah senyum balik. Orang memang tak nak awak terluka. Bila awak ceria, orang pun ceria. Orang suka awak senyum-senyum selalu. Seronok bila awak gembira.
Entah siapa la yang rajin sangat jadi pemerhati gerak-geri orang, tahu-tahu cerita tu sampai pada awak. Petang selepas beberapa hari daripada insiden tu, Lina cakap awak nak jumpa orang, ada hal katanya. Lina cakap dia tengok muka awak muram, sugul sampai dia pun rasa sayu. Kalau boyfriend dia memang dia dah pujuk baik-baik sebab sedih sangat tengok air muka sugul awak. Dalam hati orang berdebar-debar, tertanya-tanya kenapa. Tak terlintas langsung waktu tu ia ada kaitan dengan kes surat Lan.
Malam harinya, orang keluar rumah. Orang memang selalu keluar merayau jalan sorang kat kampung. Tak buat apa-apa. Berjalan kepala kosong layan jiwa. Tapi malam tu orang keluar untuk cari awak. Memang tak susah nak jumpa. Rumah dekat berlegar-legar di kawasan yang sama adalah satu faktor tapi lagi satu memang dari awal kita macam ada telephaty. Orang nak jelaskan pun susah. Kita macam ada gerak hati, boleh tahu-tahu sendiri tanpa perlu janji dan rancang. Dan akhirnya, kita berdiri kat depan masing-masing.
Tiapkali nampak awak, dengan sendirinya orang akan rasa teruja semacam. Serius. Macam teruja tengok artis yang kita minat. Wajah awak, rambut awak, gaya awak. Mungkin kalau kita letak air batu atas kuali panas, macam tu la tindak balas yang berlaku dalam jiwa orang terhadap awak. Bila berada dekat awak, labuhkan duduk kat sisi awak. Uh, melampaui segala kata-kata!
Walaupun orang rasa teruja dan gembira jumpa dengan awak, tapi macam yang Lina cakap, muka awak muram. Orang tengok awak sugul, tak ceria macam biasa. Jelas sangat ada benda yang mengganggu fikiran dan melukakan hati awak. Bila orang tanya kenapa, awak cakap awak dah tahu. Masa tu baru orang sedar rupanya pasal kes surat Lan. Awak cakap awak kecewa dan rasa sedih sangat. Orang rasa bersalah. Memang selama ni awak baik sangat pada orang. Awak selalu layan orang, manjakan orang, buat orang rasa istimewa sangat. Kenapa orang nak lukakan hati awak?
Lagi sekali, tanpa disedari orang buat lagi. Dengan spontan orang susun ayat bagi alasan demi jernihkan keadaan. Sejak bila orang jadi licik pandai bela diri walaupun dah terang orang buat salah? Depan awak yang tengah sugul, orang cepat-cepat mintak maaf. Orang cakap orang tak sengaja, tak berniat nak main-mainkan perasaan atau nak menipu. Dalam memujuk main kata-kata, antara sedar tak sedar macam tu je orang sebut pada awak orang akan tinggalkan Lan dan akan setia pada awak seorang. Apa dah jadi dengan orang entah. Dengan Lan cakap macam tu, dengan awak cakap macam ni. Orang mintak peluang dan janji takkan teruskan lagi. Orang akan putus dengan Lan.
Akhirnya, awak dah OK balik lepas orang pujuk dan janji macam tu. Awak cepat marah, cepat pulak sejuk. Rasa lega bila tengok awak dah senyum balik. Orang memang tak nak awak terluka. Bila awak ceria, orang pun ceria. Orang suka awak senyum-senyum selalu. Seronok bila awak gembira.
0 suara: to “ JANJI ”
Catat Ulasan